Saçlarımızda Yitik Bir İnsan
 |
|
 |
||||||
|
 |
|
||||||
 |
|
 |
Saçlarımızda
Yitik Bir İnsan
En çok ben tanırım en yakın gözlerini
Oynatır kumsal taşlarını yerinden sular
Yüzüme gülücükler çıkagelir apansız
Avuçlarım çoktan çekmiştir sıcağını avuçlarından
Saçlarımızda yitik bir nisan
Susarsın sen, ben konuşmam
Ağlamasız aşk gelip geçer aramızdan
En çok ben tanırım en yakın
gözlerini
Diz dizeyken akbabalar çıkar
Pörsümüş gündüzlerdir ten ve kan
Çok fazla bilmek acıtıyor canımı
Yaşadıklarımız bir derin Ihlara'dır
Düş toplayışım bundandır yağmurlardan
Öğretmediler bize depremlerin
Sinemalarımızı da altüst edeceğini
Ve sevdayı un-ufak
Gökyüzünde ay yok bugün
Sahneye bir kadeh kırmızı şarap
Bir de gül bırak
İçeceğimden değil, alaca gecelerde
Anılara çağrı olsun
Hüzünlerimizdir bunlar...
Arife Kalender Önel