Mektup

Biliyor musun senden ayrılalı sakal bıraktım
zamanın akışına koyuverdim kendimi
gömleklerim kolalı değil artık pantolonum ütülü değil ayakkabım boyalı değil
öylesine değiştim ki görsen tanıyamazsın

sabahları gün doğarken kalkıyorum ilk işim bir sigara yakmak oluyor ve bir süre denizin hışırtısını dinliyorum
sonra apansız sen geliyorsun aklıma gözlerin dudakların ellerin geliyor
şimdi neredesin kimbilir yatağında uyuyor olmalısın
artık beni görme rüyalarında korkarsın

mevsim sonbahar malum ya serdede kör olası şairlik var
boyuna hüzünlü şeyler düşünüyorum
ağaçların yaprakları dökülmeye başladı keskin poyrazlar esiyor kuzeyden kuşlar durmadan göç ediyor
arasıra düşenler oluyor yorgun ya da yaralı
tutup okşuyorum tüylerini gagalarından öpüyorum
ve diyorum ki sana kavuşmak için bir göçmen kuş olmalı

işte böyle günler haftalar geçip gidiveriyor
saçım sakalım birbirine karştı
yine de her geçen gün kendime biraz daha alışıyorum
ve biliyormusun
unutamayacağımı bile bile seni unutmaya çalışıyorum

Attila İlhan