Ağlamaya çalışıyorum,ağlamalarım
bana isyanlar ediyor.Geceler bana bu isteğimi vermiyor.Ne zaman ağlasam
yalnızca ve yalnızca bir iki gözyaşı olup kalıyorsun gözlerimde.Gözlerimde
donan birkaç damla yaş oluyorsun,o yaşları da sarıyor geceler.O yaşlarla
birlikte alıyor yanına geceler
beni...
Geceler unutmamı istemiyor seni,geceler bana ihanet
ediyor.Geceler senden yana sevdiğim..geceler seni yaşamamı istiyor.Sözümü
dinlemiyor....Güneşi özlediğim oluyor arada bir.Yeter diyorum bunca yıldızla
arkadaş olduğum.Seni unutup da yıldızları gördüğüm anlar olursa tabii.Beni
böyle gördükleri zaman anlamıyor insanlar.Nasıl böyle saatlerce kalabildiğimi
sorup duruyorlar.Böyle tüm dünya uyku içindeyken benim nasıl karanlığın
içinde bakışlarımı dayattığımın sırrını anlamıyorlar.
Tüm dünya,tüm tabiat susmalarda ve uykulardadır belki ama benim yüreğimde
gizlenmektedir tüm dünya...Ben içime tüm insanları,tüm milyarları almışım.Farkında
değiller.Herkesi ve her şeyleri sığdırmışım içime.
Bir sen sığmıyorsun,bir seni sığdıramıyorum kalbime,bilmiyorlar...Ve senin
uzaklığın,ve senin gece kadar olan uzaklığın..Bana öyle uzak,öyle yabancısın
ki sevdiğim,seni senden istemeye korkuyorum.Geceleri bu yüzden
seviyorum.Seni sevmeme engel olmuyor,seni bana getiriyor...ve seni gecenin
karanlığında buluşumdandır seni gündüzleri istemeyişim.
Evet sevdiğim bana her şeyden ve herkesten uzaksın. Herkesin yaşamına
giriyor,her şeyi paylaşıyorsun insanlarla...Ama sitem bile etmiyorum...Sana
söyleyecek söz bulamıyorum.Söyleyecek bir şeyler arasam ve bulsam biliyorum
geceler alır onu elimden,dilimden de.Sana söyleyeceklerimin hesabını yapsam
sabahlar buna izin vermez.Olsa olsa sana "bu sevgiyi yaşa" diyebilirim.Gel
birlikte yaşayalım demeye dilim varmaz. Geceler bunu bırakmaz yanına.Kaybettiğim
değilsin.Ben seni hiç yitirmedim.Çünkü içimde taşıdığımdın hep.Benden
bir parça oldun sen.Ben kendimi yitirmediğim sürece sen de
kaybolmayacaksın.